آلبوم موسیقی سلول شخصی رضا یزدانی

- تهیه کننده آلبوم: علی اوجی - گیتار باس قطعه ما: مجید برومند - پرکاشن قطعه کاشف: همایون نصیری

میلاد عدل: گیتار اکوستیک - گیتار الکتریک محمد خرمی نژاد: درامز آرش زمانیان: گیتار باس بهروز پایگانی: کیبورد - پیانو مازیار احمد پور: گیتار اکوستیک - گیتار الکتریک شهروز بردوده: کیبورد - پیانو ایمان جعفری پویان: کلارینت غراله شیرازی: ویولن سل

متفرقه

Audio Disc

1393

دو

مقوایی

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

93-8468

سلول شخصی

رضا یزدانی

اندیشه فولادوند

میلاد عدل

کف افکارمو موکت کردم که صدای سرم نره بیرون توی اندازه‌های یک در یک قد سلول شخصی حلزون طبق ژورنال‌های سبک جدید واسه کف پوش پارکت مُد بود سر من با موکت آکوستیک شد سبک من برخلاف مارکت بود تو سرم گود میشه این کلامت تو تن ژاکتم فرو میرم چند وقته به پیشنهاد طبیب روزه‌های سکوت میگیرم روزه‌هایی برای آرامش صبحا یوگا شبا مدیتیشن دوری از مسلخ دیالکتیک دیدن فیلمای کارتون و اکشن کف افکارمو موکت کردم واسه نشتی زهر اشعارم بوی چسب موکت خفم کرده ادکلن میزنم به افکارم یکی رو قلب و مغز و اعصابم پتک آهنگرا رو میکوبه لشگر بیست و هفت رویاها قلب آغاز جنگ مغلوبه فستیوال تنوع حشرات دور شمع بوتیکی تو طراس اپنینگ مراسم زاره تو جنوب جزیره‌ی احساس خوبه که نیستی تو این روزا زندگیم برخلاف تاریخه خوبه که حالمو نمیبینی حال من حال چکش و میخه تومور شعرمو تو ورداشتی شد یه شعر کلاسیک و طبیعی مث یه معجزه عمل کردی مث آقای پرفوسور سمیعی کف افکارمو موکت کردم که صدای سرم نره بیرون توی اندازه‌های یک در یک قد سلول شخصی حلزون کف افکارمو موکت کردم واسه نشتی زهر اشعارم بوی چسب موکت خفم کرده ادکلن میزنم به افکارم کف افکارمو موکت کردم کف افکارمو موکت کردم

آهنگ قدیمی

رضا یزدانی

اندیشه فولادوند

محمد خرمی نژاد

با یه چاقو توی کتفم میگذرونم زندگی رو من دارم ادامه میدم خودمو به خاطر تو این لوکوموتیوِ کهنه از تو ریلش زده بیرون شده بی‌آرتی تو خط تو و خونه و خیابون مثل فیلمای قدیمی همه چی سیاه سفیده حتی رویاهای شخصی حتی خوابای ندیده وقتی همه چی گذشته اهمیتی نداره کی واست کلاه میبافه کی کلاتو ور میداره من اصلا یادم نمیاد از کی این چاقو رو خوردم یا کجای این اتوبان توی یه سانحه مردم اهمیتی نداره قسمت این بوده تو تقدیر تو خیالم مه نشسته برفکی میشن تصاویر مثل فیلمای قدیمی مثلا تو سایه روشن آدمای بد قصه با یه خنجر منو کشتن بیخیال این حوادث راضیم به تو به رویا به یه فنجون قهوه‌ی داغ پشت میز کار فردا به یه آهنگ قدیمی که با سوت خوب میزدم من راضیم به این که با هم فیلمای خوبیو دیدیم کتابای خوب خوندیم موزیکای خوب شنیدیم خودمو ادامه میدم تو کیوسک نبش رویا با یه چاقو توی کتفم راضیم از این قضایا راضیم به تو به رویا

پله برقی

اندیشه فولادوند

میلاد عدل

از رو پُل هوایی رد میشم دریا کنار اون اتوبانه انگار داره خواب میبینه که مسته و این شهر دیوانه پایین الان اوج ترافیکه میگن هوا خیلی بده امروز من بیخیال این هوا میشم رد میشم از این ماجرا هر روز از رو پُل هوایی ماشینا اندازه ی اسباب بازین راننده ها به گپ زدن یا بحث با یه پلیس خسته راضین تو کوچه های طرح مار پله برج‌ها شبیه منچ میمونن هی میرسن بالا و بالاتر بار مارها آواز میخونن این فکرهای لااوبالی رو دریای مواج خیالی رو قایق سواری تو اتوبانو بحران احتمالی رو میپاشمش روی چراغ قرمز رد میشم از سد پلیس راه من پله برقی میشم از تهران تا یه جزیره رو کره ی ماه این فکر های لا اوبالی رو دریای مواج خیالی رو قایق سواری تو اتوبانو بحران احتمالی رو میپاشمش روی چراغ قرمز رد میشم از سد پلیس راه من پله برقی میشم از تهران تا یه جزیره رو کره ی ماه بارون میاد تو میدون اصلی گُل با حلزون عکس میگیره یه گله آهو رد میشن از باد با رنگ‌های روشن و تیره هر روز پا رو میزنم اینجا رو بستر سیمانی سرسخت مرغای دریایی میان سمتت سمت همین دیوونه‌ی خوشبخت سیگار من مه میشه روی پل تصویرها تو مه فرو میرن دریا رو پوست شهر خوابیده گنجشک‌ها یهو اوج میگیرن قایق سواری توی رویاها اسم تو روی صفحه ی گوشی منو نجاتم میده از بحران از روزهای تلخ خاموشی این فکر های لااوبالی رو دریای مواج خیالی رو قایق سواری تو اتوبانو بحران احتمالی رو میپاشمش روی چراغ قرمز رد میشم از سد پلیس راه من پله برقی میشم از تهران تا یه جزیره رو کره ی ماه این فکرهای لااوبالی رو دریای مواج خیالی رو قایق سواری تو اتوبانو بحران احتمالی رو میپاشمش روی چراغ قرمز رد میشم از سد پلیس راه من پله برقی میشم از تهران تا یه جزیره رو کره‌ی ماه

سیگار پشت سیگار

رضا یزدانی

اندیشه فولادوند

رضا یزدانی

خمیازه‌های کشدار سیگار پشت سیگار شب گوشه ای به ناچار سیگار پشت سیگار این روح خسته هر شب جان کندنش غریزی‌ست لعنت به این خود آزار سیگار پشت سیگار پای چپ جهان را با اَره‌ای بریدند چپ پاچه‌های شلوار سیگار پشت سیگار در انجماد یک تخت این لاشه منفجر شد پاشیده شد به دیوار سیگار پشت سیگار صد صندلی در این خط بی سرنشین کبودند مردی تکیده بیزار سیگار پشت سیگار این پنج پنجه امشب هم خوابگان خاکند بدرود دست و گیتار سیگار پشت سیگار مُردم از این رهایی در کوچه‌های بن بست انگارها نه انگار سیگار پشت سیگار مبهوت رد دودم این شکوه‌ها قدیمی‌ست مومن به اصل تکرار سیگار پشت سیگار صد لنز بی ترحم در چشم شهر جوشید این شاعران بیکار سیگار پشت سیگار در لا به لای هر متن این صحنه تا اَبد هست مردی به حال اقرار سیگار پشت سیگار اسطوره‌های خائن در لا به لای تاریخ خوابند عین کفتار سیگار پشت سیگار عکس تو بود و قصه قاب تو بود و انکار کوبیدمش به دیوار سیگار پشت سیگار هر شب همین بساط است چای و سکوت و یک فیلم بعد از مرور اشعار سیگار پشت سیگار ته مانده‌های سیگار در استکانی از چای هاج‌اند و واج انگار سیگار پشت سیگار کنسرو شعر سیگار تاریخ انقضا خورد سه یک ممیز چهار سیگار پشت سیگار خودکار من قدیمی‌ست گاهی نمی‌نویسد یک مارک بی خریدار سیگار پشت سیگار خمیازه‌های کشدار سیگار پشت سیگار شب گوشه‌ای به ناچار سیگار پشت سیگار این روح خسته هر شب جان کندنش غریزی‌ست لعنت به این خود آزار سیگار پشت سیگار

سمت هیچ

رضا یزدانی

اندیشه فولادوند

بهروز پایگان

توی مسیر باد رو کارناوال آب پارو به سمت هیچ پارو به سمت خواب این روبرو افق شکل یه بالنه رفتم جلو دیدم چند متر تترونه این روبرو افق پرده‌ی سینماست با پخش ناقص از امواج چپ و راست جات خیلی خالیه خیلی دلم میخواست بودی و میدیدی چه محشری به پاست جات خیلی خالیه خیلی دلم میخواست بودی و میدیدی چه محشری به پاست این دورو بر پُر از ابرای کاموایی با قرص کامل ماه مقوایی تو ارتفاع صفر عمر مقوایی احساس میکنی توی تراموایی توی تراموای براق و لاستیکی با آسمون صاف لیز و پلاستیکی تو سیرک مضحک آب و هوا و خاک خورشید نصب شد با صدتا رول پلاک جات خیلی خالیه خیلی دلم میخواست بودی و میدیدی چه محشری به پاست جات خیلی خالیه خیلی دلم میخواست بودی و میدیدی چه محشری به پاست تو این افق دیگه فرقی نمیکنه وضعیت هوا جغرافی زمین بحران اقتصاد قبضای آب و برق مفهوم فلسفه تیغ موکت بری تفسیر مادیات درک ادبیات فناوری ژن تفتیش حزب گل تحلیل مارکوزه از مکتب هگل بی پولی شدید اعصاب برفکی جبر ژنتیکی سیگار ماتیکی بازی دومینو فیلم ترنتینو کنسرت باب دیلن از شعرای کهن روح تصادفی وسواس عاطفی پایان صلح و جنگ آغاز بیگ بنگ اخبار بیستو یک

کلاشینکف

رضا یزدانی

اندیشه فولادوند

میلاد عدل

کلاشینکف میشم رو کتف خودم حُکم شلیک میده اعصابم میخوام این قصه رو قصاص کنم جلوی چشم یک قشون آدم رقص گوله با ریتم احساسم تو تنم مرگ و جشن میگیره همه‌ی این ترانه یک جمله‌ست یه نفر که تو برج میمیره میخوام اشک سکانس پایانو تف کنم توی صورت این شهر تف کنم روی سایه شومم روی این عقربه بدون زهر من دارم شکل مردنم میشم تو ترافیک زخم‌های تنم منو به سقف شب میچسبونه باند پرواز مسلخه بدنم پله میشم به کوچه ی پایین کوچه‌ی خاطرات بد آیین زیر پونز تو نقشه‌ی دنیا زیر پونز بود محله‌ی ما من تو این کوچه‌ها بزرگ شدم بره بودم که بعد گرگ شدم توی جنگل دووم آوردم اونجوری که دلم میخواست مردم توی جنگل فقط یه قانونه هر کی بی رحمه زنده میمونه کلاشینکف شدم رو کتف خودم حکم شلیکو داد اعصابم دیگه این قصه‌ها قصاص شدن جلوی چشم این همه آدم مثل یه عقده‌ی بیان نشده مضطرب میکنم خیابونو میگذرم از کنار دیوارو میپیچم انحنای میدونو تو ترانه مجهزم حالا به کلاشینکفو صدا خفه کن توی میلاد الان یکی جون داد مثل قیصر تو آخرین واگن

پل نیومن

رضا یزدانی

اندیشه فولادوند

محمد خرمی نژاد

این ترانه نیست مراسم شب بدروده ته قصه قهرمان قصمون نابوده ته قصه عین فیلما می میره رفیق من عین آکتورای خبره شبیه پل نیومن ته قصه مثه من زخم اونم قدیمیه ته قصه درد ما درد بد و وخیمیه تو اتوبانای چفت و قفل این تایم عجیب منمو استرس رسیدن به یه طبیب هیچکسی درست نفهمید که چی شد ته ماجرا چرا اینجوری شد زندگی برد ما دوتا رو ته چاه با یه مشت کوچه‌ی بن بست آدرسای اشتباه منمو ترافیکو این آمبولانس لعنتی تویی و اوردوزت روی دراگ صنعتی توی ویترین برانکارد با چشای باز و آبیش گفت بدرود و تموم کرد با همون لحن کتابیش مث ایهام توی نقاشی‌های سبک گوتیک مث اسطوره و اون آدمای کاریزماتیک تو تبارش می‌رسید به قصه‌ها رفیق من مث اون میمرد تو فیلما آقای پل نیومن حیف که فرصتی نمونده حیف که آخرین تماسه حیف که سقف رو سر ما بدن یه آمبولانسه حیف که محبس فلزی همه‌ی جهانمونه حیف که تا ته اتوبان قصه باقی نمیمونه حیف که فرصتی نمونده حیف که آخرین تماسه حیف که فرصتی نمونده حیف که فرصتی نمونده

شلیک کن رفیق

رضا یزدانی

اندیشه فولادوند

بهروز پایگان

پایان ماجراست شلیک کن رفیق تا کاوه ناکجاست شلیک کن رفیق دستور میدهم آتش عزیز من عالیجناب خواست شلیک کن رفیق اجرای حکم مرک اسمش که قتل نیست این جمله آشناست شلیک کن رفیق به به که لحن او فرمان آتش است در معرفت خداست شلیک کن رفیق مرگ موقتی در مد نشست کرد اندیشه در کماست شلیک کن رفیق متن وصیتم شرح مصیبت است بی روضه کربلاست شلیک کن رفیق یک راز سر به مُهر با اون نگفته ما قلبی که جا به جاست شلیک کن رفیق قلبم نحیف و داغ بر حسب اتفاق ماسیده سمت راست شلیک کن رفیق مهلت نمانده است من خسته ام بجنب سیگار من کجاست شلیک کن رفیق بعد از یکی دو پُک من حاضرم تو هم لطفا به سمت راست شلیک کن رفیق من با کمال میل رو به گلوله ام این تیر بی خطاست شلیک کن رفیق از چند روز پیش حس کرده ام که مرگ اجرای انتهاست شلیک کن رفیق وقت صدور عشق از قول من بگو منصف شدن ریاست شلیک کن رفیق لطفا ریلکس باش هم عود روشن است هم دود در فضاست شلیک کن رفیق این تنگی نفس از اضطراب نیست هه ، نه مشکل از هواست شلیک کن رفیق اصلا مهم نبود اخبار دست ساز کلتت چه خوش صداست شلیک کن رفیق ژانر و سیاق جبر وسترن محض بود پایان همین فناست شلیک کن رفیق اما دوئل نداشت وسترن انتها یک کلت بین ماست شلیک کن رفیق عرق تراژدی در من سقوط کرد ارزان بی بهاست شلیک کن رفیق دیگر نمیکشم بدجور خسته ام تقدیر هم نخواست شلیک کن رفیق من باختم قبول تقصیر عشق بود نا گفته برملاست شلیک کن رفیق این خطبه ی طلاق یا زخم هجر نیست سیرک گلوله هاست شلیک کن رفیق وقت شمارش از سه تا حدود صفر لطفا به سمت راست شلیک کن رفیق من چک نوشته ام حامل برای ختم دست علیرضاست شلیک کن رفیق یک عمر وقف شعر یک عمر وقت عشق پایان در ابتداست شلیک کن رفیق من خواب دیده ام مرگم موقتی است تعبیر آن خطاست شلیک کن رفیق پایان ماجراست شلیک کن رفیق تا کاوه ناکجاست شلیک کن رفیق

کاشف

پویا نیکپور

مهدی ایوبی

پویا نیکپور

مثل کشف یه جای پارکی تو توی اوج شلوغی جردن کاش بدونی دقیقه‌ها بی تو چه بلایی سر من آوردن کشف تو نقشه‌هامو کامل کرد من کریستف کلمب دنیاتم نیوتون نیستم اما از وقتی تو رو دیدم تو فکر چشماتم نقش تو توی ماجرای من مثل الکل برای رازی بود تا بتونه بخنده حتم برسه کی مثه من به مرگ راضی بود واسه من که غریب افتادم مثه کشف بغضی تو چمدون مث جون تو همیشه میخوامت قدر این عشقو عاشقانه بدون خنده‌هات زندگیمو زیباتر خنده‌هات غصه‌هامو کم کرده زندگی بی تو غیر ممکن بود زندگی با تو کاشفم کرده من صداتم که بشنوم بسه بد میشد دنیا بدون گراهمبل همه‌ی زندگیمو گشتم تا برسم به یه شارژ ایرانسل زندگی بو تو فیلم صامت بود تو که پیدا شدی صداش کل کرد توی این دنیای سیاه و سفید جز تو کی اشکامو تحمل کرد خنده‌هات زندگیمو زیباتر خنده‌هات غصه‌هامو کم کرده زندگی بی تو غیر ممکن بود زندگی با تو کاشفم کرده واسه تنهاییای بی وقفم مث کشف یه شعر تو کُمُدی مثه بادبادکای بچه گیام دوری اما هنوز گم نشدی دوری اما هنوز اینجایی دوری اما هنوز نزدیکی چی میتونست روشنم کنه مثه برق چشات تو تاریکی خنده‌هات زندگیمو زیباتر خنده‌هات غصه هامو کم کرده زندگی بی تو غیر ممکن بود زندگی با تو کاشفم کرده

خاطرات پینه بسته

شهروز بردوده

رضا داورزنی

شهروز بردوده

تکان دهنده‌ترین قسمت تو بیداریست اگه اجازه بدی توی خواب میمونم برای شادی ارواح این همه رویا هزار ساله که بی لب ترانه میخونم سرم به دور خاطره های پینه بسته‌ی تو شبیه فرفره‌های ندیده باد میچرخه مسیر خاکی چشماتو باز گُم کردم رسیده‌ام به دوراهی راین یا کرخه منو باور کن توی ذهن این بن بست منو باور کن توی کشف این لحظه سکوت آینه‌هایمان که اتفاقی نیست نه دروغ از تو بریدن یه حقیقت محضه به سختی عقربه‌ها رو توی برف هل میدم برای رد شدن از این جاده‌ی فراموشی نفس بریده ساعتم انگار رو به من میگه به گل نشسته ستارت تو بهت خاموشی تمام با تو نبودن به بودنم ماسید تمام از تو گذشتن که زهر در جامه هجوم هجمه‌ی سیگارو بغضی و تنهایی مقدمات سقوط از کنار یه بامه منو باور کن توی ذهن این بن بست منو باور کن توی کشف این لحظه سکوت آینه‌هایمان که اتفاقی نیست نه دروغ از تو بریدن یه حقیقت محضه

ما

خسرو کیان راد

بهروز پایگان

منو تو شبیه بندریمو فانوس منو تو مث کلیساییمو ناقوس منو تو شبیه جاشو و لنجیم منو تو مث فلزی و بیم و گنجیم منو تو شبیه سیگاریمو فندک ما مثه بچه ایمو عشق عروسک منو تو شبیه قهوه‌ایمو کافه ما مث فوتبالیمو وقت اضافه منو تو شبیه توریستیمو ویزا مث لبخند روی عکس مونالیزا ما شبیه برج ایفلیمو پاریس ما شبیه بانکیمو باجه‌ی واریز منو شبیه برجیمو آسانسور منو تو مثه اشایریمو چادر منو تو شبیه ماشینیمو زاپاس منو تو شبیه مروارید و غواص منو تو بدون هم معنا نداریم ما با هم باشیم موندگاریم منو تو بدون هم معنا نداریم ما با هم باشیم موندگاریم منو تو شبیه پوستریمو دیوار منو تو شبیه داروییمو بیمار ما شبیه امتحانو استرسیم منو تو شبیه به گیتاریم با سیم منو تو شبیه تاریکی و ترسیم منو تو مثه معلمیمو درسیم منو تو شبیه دلقکیمو لبخند منو تو شبیه به پلیسو دستبند منو تو شبیه فواره ایمو حوض ما مث ویروسیمو محیط ویندوز منو تو شبیه به آتیشو دودیم مثه شوالیه و کلاه خودی منو تو شبیه مانکنیمو بوتیک منو تو شبیه تهرانو ترافیک منو تو شبیه کوپه و قطاریم ما مث سفره ی هفت سینو بهاریم منو تو بدون هم معنا نداریم ما با هم باشیم موندگاریم منو تو بدون هم معنا نداریم ما با هم باشیم موندگاریم

مثه یک تصادف ناجور

علیرضا باران

میلاد عدل

مث یه تصادف ناجور توی گارد ریل اعصابم مث یه پتو مچاله شدم شبو با کابوس میخوابم صفحه‌ی تقویم این روزا بغض میشه تو گرامافون رویاهامون خودکشی کردن از رو ارتفاع این بالکن پرت میشم درون تنهایی به خودم رو کاناپه میچسبم انقده نجیبم این روزا که همه فکر میکنن اسبم دل من به چیزی روشن نیست افق بی چراغو میفهمی ته قصم نرسیدن شد قار قار کلاغو میفهمی زل بزن به چشم تو آینه معنی اجاقو میفهمی وقتی مقصدم خودت باشی همه‌ی جاده‌ها فلج میشن همه‌ی بغض‌های شب با من سوار متروی کرج میشن رژه میره زیر پلک من اشک ساکتی که میبارم منو تو خودم پیاده نکن من از این ایستگاه بیزارم اگه الزایمر دچارم شه یا که شستشوی مغزی شم خودمو یادم میره اما مطمئنم شبیه تو میشم دل من به چیزی روشن نیست افق بی چراغو میفهمی ته قصم نرسیدن شد قار قار کلاغو میفهمی زل بزن به چشم تو آینه معنی اجاقو میفهمی

تعظیم زئوس

علیرضا باران

میلاد عدل

بی تو به روزگاری مبتلا شدم که اون روی سکه‌ی آرامشه دارم شکم به شکم درد میکشم تا ترانه‌م آخر سزارین بشه بی تو به روزگاری مبتلا شدم که اون روی سکه ی آرامشه دارم شکم به شکم درد میکشم تا ترانم آخر سزارین بشه واسه کسی که تو رو زار میزنه هق هق تقاص زل زدن به آینه‌ست یه پلک روبروی تو برابر یک عمر تجربه تو کسر ثانیه‌ست رو ترش میکنه جهان برای من وقتی سگرمتو توی هم میبری حتی زئوس به تو تعظیم میکنه که از هر الهه‌ای الهه‌تری بی تو به تیپ و تار خودم میزنم منفجر میشم شبیه چرنوبیل هیروشیما به حال من زار میزنه روزی صد دفعه ترور میشم تو سیسیل دائم متلاشی میشم از تو مثل چنگ داخلی بوسنی هرزگوین مثل ونوس بدبخت و ویرونم تو انقلاب بولشویکی لنین مثل ونیزم که خشکه بدون تو شبیه واتیکان بدون کشیش زخمی جنگ دوم جهانیم با ایده هیتلر روان‌پریش نفس بی تو تنگ میشه و میگیره بی تو خون لخته میشه توی قلب من جوری مشکوکم این روزا بدون تو که کم مونده صادر شه حکم جلب من یک ماهه من بی تو کابوس میشم و انگار گذشته یک ساله آزگار اینجا تمام شهر عاشق توئن یخورده یخ روی گردنم بذار

خودزنی

ستار اورکی

تیتراژ فیلم خودزنی

ستار اورکی

خستم نگو نه شکستم نگو نه دست منو بگیر که گم شدم با صورتی خونی مثل یه زندونی به گل نشستم نگو نه شکل سقوطم غرق سکوتم یه جاده که تو مشت دره هاست واسه یه آواره دنیا یه دیواره شب من که پایان نداره زخمی رو گونم شبیه جنونم باید به تو به شب به خونه خو کنم تصویر موندن باش یک لحظه با من باش یه طوفان یه بغض دوبارم تحمل ندارم حکمم قفس بود سکوت نفس بود به من شک کن لای رها شدن من به تو زنجیرم اگرچه می میرم کمک کن که آروم بگیرم که تلخو اسیرم

دوسش داشتم